Przygoda z X

Chciałabym dziś życzyć wszystkim spokojnych i pełnych szczęścia Świąt Bożego Narodzenia. Mam nadzieję, że ten czas będzie przepełniony radością, ciepłem i zapachem mandarynek :)

Tak jak wspomniano w tytule posta - skończyłam drugą stronę (z sześciu) wzoru Lato. Idzie mi dość wolno, bo trochę straciłam serce do tej wersji obrazu. Żałuję, że nie wpadłam na lepszy, choć bardziej skomplikowany schemat (widziałam takie na innych stronach). Może przemęczyłabym się z tworzeniem, ale wyglądało by to znacznie lepiej z bliska.

Oglądam ostatnio blogi innych hafciarek, oglądam i nie mogę oczu nacieszyć bożonarodzeniowymi pięknościami, które tworzą - kartki, zawieszki, całe obrazki. Po kilku minutach wpadam prosto w świąteczną atmosferę.

Pustki tu u mnie... Całkowicie moja wina - rozgrzebałam optymistycznie trzy różne hafciane projekty i próbuję je równolegle ciągnąć. Jak można zauważyć, skutki tego postanowienia to zmniejszenie aktywności.

Tym niemniej, mam dziś choć jeden obrazek do pokazania. Jest to projekt Pretty Little London autorstwa Setsuma Street, który ukazał się w jednym z wcześniejszych numerów The World Of Cross Stitching. Lubię feerię barw w tych wzorach, kojarzą mi się z latami 60. zeszłego wieku.

I jeszcze szybka aktualizacja - sylwia s także dała znać, że jej paczka trafiła cała do adresatki :)
Oto jej zakładka, także podklejona z filcem oraz z pasującymi guzikami i kokardką:

Od jednej ze zwyciężczyń mojego pierwszego candy - blurbrue nete - otrzymałam już informacje, że przesyłka dotarła bezpiecznie, więc mogę pokazać Wam, co przygotowałam.
Na pierwszy rzut - zakładka. Podkleiłam haft białym filcem (trochę dla sztywności, ale i miękkości), do którego doszyłam dwa guziki i kokardkę.

Dziś post mniej praktycznie hafciarski, z akcesorium w roli głównej.

Od kiedy zaczęłam haftować wzór Lato, wzięłam do ręki większy tamborek (choć znów nie tak wielki, może 25 cm średnicy) i okazało się, że trzymanie go razem z tkaniną przez dłuższy czas nadwyręża moje nadgarstki. Czego jak czego, ale ich akurat bardzo potrzebuję, więc zaczęłam rozglądać się za jakąś pomocą.

Wpadłam na kilka blogowych postów na temat różnych stojaków, krosien i podobnych hafciarskich akcesoriów. Nawet nie zdawałam sobie sprawy, że może być aż tyle różnych konfiguracji - stojące, przysiadane, przytwierdzane, z ramką i bez...

Cicho i pusto się tu u mnie zrobiło. Ten spokój nie oznacza oczywiście, że nici i igły poszły w zapomnienie.

W tym momencie zajęta jestem tworzeniem hafcianych niespodzianek dla zwyciężczyń mojego candy, więc nie mogę ich pokazać. Na szczęście już kończę, zaraz będę ostatnie stawiać szwy, wysyłać i kiedy tylko paczki szczęśliwie dotrą - pokażę wszystko razem :)

Jak wspomniałam w poprzednim poście, królują ostatnio u mnie mniejsze wzory służące jako przerywniki przy swoich większych braciach. Tym razem wzięłam się za następnego Pokemona - Squirtle.

Dziś pierwszy października, więc czas na ogłoszenie wyników losowania w mojej pierwszej zabawie candy. Chciałam, żeby była jak najbardziej losowa, by data zgłoszenia nie miała znaczenia w losowaniu, więc zastosowałam kilka etapów.

Jakiś czas temu zamówiłam kilka numerów Cross Stitch Crazy i The World Of Cross Stitching, żeby rozejrzeć się, co teraz w krzyżykowych czasopismach występuje. Muszę przyznać niestety, że tylko nieliczne wzory wśród wielu w nich dostępnych są w moim guście, czy w ogóle chciałabym je wyhaftować. Znajdują się perełki (np. trzy małe obrazki w stylu Setsumo Street - Little Paris, Little New York i Little London, które na 100% znajdą się na moim tamborku), ale dość rzadko. Myślę, że jeśli coś mnie nie zwali z nóg (czy w recenzji czy w zdjęciach z danego magazynu), raczej nie kupię innych numerów.

W ciągu ostatnich dni powstała druga zakładka z kociego kompletu. Tym razem kolorystyka także została zmieniona, ale trochę inaczej niż w pierwszym przypadku.

Czyli oto nagroda dla drugiej wylosowanej osoby w moim candy. Oczywiście, oprócz tych zakładek, każdy zwycięzca otrzyma ode mnie spersonalizowany upominek. Mam już kilka pomysłów, ale wszystko i tak będzie zależało od programu losującego ;)

Nareszcie udało mi się skończyć kolejnego Pokemona - Charizarda. Zajmuje dobrze ponad połowę kartki A5, więc trochę dłużył się proces tworzenia.
Niestety, kolejność samych Pokemonów także została zaburzona - wcześniej powinien na tamborku wylądować Charmeleon, mniejsza wersja obecnego, ale jak pisałam poprzednio, brakło mi jednego koloru, a wolałam nie zaczynać bez niego.

Przeglądając Pinterest któregoś dnia natrafiłam na dwa wzory absolutnie świetnych zakładek. Kociarą nie jestem, raczej wolę psy, ale zwierzaki na schemacie mnie zaczarowały.

Pozmieniałam trochę kolory, szczególnie na takie, które już u mnie są i zrobiłam na razie jedną z dwóch. Nie bardzo wiedziałam, jak ją wykończyć, ale postanowiłam podszyć ją kawałkiem białego filcu i doszyć dwa guziki (czego jeszcze nie zrobiłam, ale na pewno ją dokończę).

Niedawno przysiadłam bardziej przy moim jednym z większych projektów (choć wcale nie tak dużym, obiektywnie patrząc). Wyszywanie szło mi nad wyraz raźno, więc mam już ponad połowę pierwszej z sześciu kartek A4 wzoru. Wydaje mi się, że z bliska kolory nie wyglądają najlepiej - dość topornie i mało elegancko, ale z pewnej odległości trochę się zlewają i jest całkiem nieźle.

Chodząc po blogach nie sposób nie zauważyć zabawy Candy organizowanej sporadycznie przez różne blogerki. Lubię brać w nich udział, a nuż się uda, więc elegancko byłoby także ją zorganizować :)

Wspomniałam kiedyś, że pracuję nad własnym wzorem, całkowicie moim. Pomyślałam, że dobrze byłoby nawiązać do bloga, stąd rumiankowy motyw :)

Biscornu powstał z potrzeby serca i okoliczności. Powód pierwszy można łatwo rozpoznać - od pierwszego wejrzenia zakochałam się w tych pokątnych poduszkach. W drugiej strony, będzie przydatnym gadżetem do innych haftów. Przestanę gubić igły w różnych miejscach ku przerażeniu pozostałych współmieszkańców :)

Ostatnio u mnie na tamborku niewiele się dzieje, głównie z dwóch powodów. Pierwszym jest nieludzki upał - oprócz skromnego wiatraka nie mam narzędzi, by z nim walczyć. Jestem zimolubem, więc ta okropna fala afrykańskiej pogody wysysa ze mnie wszystkie życiowe siły. Niestety, nie tylko ze mnie - mój biedny (równie kochający zimę) psiak próbuje przespać całe dnie. Ratuję ją okładami z mokrych, chłodnych ścierek; może macie jakieś inne patenty na ulżenie pupilom?

Drugim - praca magisterska. Staram się ją jak najszybciej dokończyć, choć umysł mam wrażenie zamienia mi się w kisiel :)

Przez kilka ostatnich dni odłożyłam na bok Pokemony i Lato, bo wpadło mi w oko coś cudnie prostego, ale ciekawego.
Przeglądałam jakiś artykuł, kiedy zauważyłam grafikę złożoną z kilku ciekawie wyhaftowanych kwadratów. Widziałam projekty u kilku blogerek, które oprócz schematu "głównego" miały przykładowo małe gwiazdki w tle. Ten obrazek przypominał mi właśnie takie upiększające elementy, więc zdecydowałam, że dobrze by było mieć pod ręką zbiór pełen inspiracji.

Dziś całkiem odmiennie, jeśli chodzi o haft. Jakiś czas temu robiłam zakupy w internetowej pasmanterii i wpadł mi w oko dział o magazynach. Zaciekawiło mnie, czy tego rodzaju czasopisma zmieniły się, czy są podobne do moich wspomnień. Nie szkodzi sprawdzić, zdecydowałam się więc na numery World of Cross Stitching oraz Cross Stitch Collection.
Haft widoczny na obrazku, myszka z tortem, jest dodatkiem z pierwszego z nich. Nigdy do tej pory nie robiłam tak skomplikowanego backstitchu, więc zabrałam się ochoczo za wyszywanie. Muszę przyznać, że ta technika jest strasznie żmudna i trudna, ale bardzo satysfakcjonująca. Z plamek koloru powoli ujawniało się kosmate zwierzątko, co samo w sobie motywowało.

Jakiś czas temu, przeglądając oferty różnych sklepów z akcesoriami hafciarskimi, wpadłam na stary wzór Dimensions - I'd agree with you. Prostota, gra kolorów i śmieszny napis kupiły mnie dla niego. Niestety, nigdzie nie mogłam znaleźć zestawu na stanie - wszędzie był wyprzedany.

Postanowiłam więc odtworzyć go samej, zmieniając przy okazji barwy nici - żebym nie musiała ich specjalnie dokupywać.

Yep, skończyłam Venusaura. Udało mi się to na początku tygodnia, ale jakoś nie miałam motywacji na stworzenie posta. Dlaczego?
Przeglądam mnóstwo blogów doświadczonych hafciarek, by coś od nich podłapać - miłość do haftu, radość tworzenia, determinację i jakąś taką ogólną atmosferę jedności (skoro robimy podobne rzeczy). Bardzo mi to pomaga w utrzymaniu zainteresowania, a przy moim okropnym słomianym zapale jest to kluczowe.

Jaki związek mają brak posta i odwiedzanie blogów innych hafciarek? Zdjęcia.

Gorąco ostatnio i goręcej. Upały dały mi przez kilka przeszłych dni w kość. Jestem raczej chłodnolubem, 20 st. C dla mnie to temperatura idealna do życia. Marzę o zamieszkaniu w lodówce i myślę, że mój biedny, kudłaty pies też.

W poprzednim poście wspomniałam o większym projekcie, który sobie uszykowałam. Dziś dotarły do mnie zamówione muliny, więc mogę go Wam przedstawić.

Będzie to mój dotychczasowo największy wzór, choć chyba obiektywnie patrząc nie jest zbyt duży - 106 x 210 krzyżyków. Nie chciałam brać na siebie zadania zbyt ambitnego, znam mój słomiany zapał i nie potrzeba mu było dodatkowej podpałki w postaci niewielkich postępów przy długiej drodze do końca.

Kilka dni temu dotarło do mnie wcześniejsze zamówienie - kolory potrzebne do kolejnych 3 Pokemonów oraz nici, które posłużą stworzeniu Ivysaura po zmianie palety barw.
Z jakiegoś powodu, nie do końca przeze mnie rozgryzionego, uwielbiam kupować nowe muliny. Jest w tym momencie coś magicznego, kiedy przeglądam motki z nowymi kolorami, jeszcze nie ruszone, pełne. Czuję się, jakbym skończyła przygotowania do nowej wyprawy i pozostaje tylko ekscytacja nadchodzącą przygodą.

Zamówiona mulina jeszcze nie przyszła, ale nie mogłam się doczekać, by zacząć nowy wzór. Oto i on - Venusaur. Będzie największy dotychczas, ok. 80 na 70 krzyżyków, ale wciąż jeszcze w kategorii mini.

Koniec :) Ivysaur, mimo wyraźnego problemu z doborem kolorów, jest skończony. Z jakiegoś powodu nużył mi się proces jego wykonania. Być może powodem stała się irytacja barwną wpadką?
Tym niemniej cieszę się, że mam go z głowy.

W poprzednim wpisie wspomniałam o pierwszej lekcji, jakiej udzielił mi los, w temacie tworzenia wzoru. Dobór koloru.
Biorąc pod uwagę, że każda prawie firma produkująca mulinę ma setki odcieni w swojej ofercie, nie czułam się na siłach, by samej, ręcznie kolory dopasować. Zdałam się na łaskę stworzonych programów komputerowych, która jak się okazało - na pstrym koniu jeździ.